Sözü ilaç bal idi,
Onu görmek kâr idi,
Ne yüce dost yâr idi,
Ne güzeldi canım sultanım,
Ne güzeldi benim efendim.

İhvanlar onu unutmaz,
Gayrılarla bir tutmaz,
Gönül güneşidir batmaz,
Ne güzeldi canım sultanım,
Ne güzeldi benim efendim.

Veresütül embiya idi,
İhramcızade şahı piri,
Baldan tatlıydı dili,
Ne güzeldi canım sultanım,
Ne güzeldi benim efendim.

Sünnet idi başın tacı,
Söz söylerdi dertler ilacı,
Düştü Hak yola kardeş bacı,
Ne güzeldi canım sultanım,
Ne güzeldi benim efendim.

Tebessüm ederdi ihvana,
Bizi kattı bu kervana,
Ezelden uğramıştı ihsana,
Ne güzeldi canım sultanım,
Ne güzeldi benim efendim.

Nakşi’den gelirdi yolu,
Arş-a uzanırdı kolu,
İçmişti o demi dolu,
Ne güzeldi Canım sultanım,
Ne güzeldi benim efendim.

İkaz irşad ederdi bizi,
Kervan yolda dizi dizi,
Nur idi onun izi,
Ne güzeldi canım sultanım,
Ne güzeldi benim efendim.

Günahlardan o kurtardı,
Elimizden o tutardı,
Huzur ile lokma yutardı,
Ne güzeldi canım sultanım,
Ne güzeldi benim efendim.

Ölmedi “hay”dır ruhu,
Bak derviş etti bunca kulu,
Güneş gibi parlardı yüzünün nuru,
Ne güzeldi canım sultanım,
Ne güzeldi benim efendim.

Yetimin başını okşardı,
İhtiyaçlı olana koşardı,
Allah aşkıyla çağlar coşardı,
Ne güzeldi canım sultanım,
Ne güzeldi benim efendim.

Yakub’un ah eder ağlar,
Hüzün dolu bahçe bağlar,
Unutmaz seni ihvanlar,
Ne güzeldi canım sultanım,
Ne güzeldi benim efendim.

Söz: Yakup YILDIRIM Efendi